Vragen

Ik wil echt niet klagen, hoor. Ik ben gewoon nieuwsgierig. Ik vraag gewoon.

Waarom hebben mensen de onbedwingbare neiging om zich zo breed mogelijk te maken in de wandelgangen van vliegvelden? En waarom gaan ze dan ook nog eens uitproberen wat het langzaamste tempo is waarmee ze zich kunnen voortbewegen? En waarom doen ze dat het liefst met zijn tweeën of met zijn drieën, precies in het midden van zo’n gangpad? Nogmaals, ik vraag dit uit pure interesse, zeuren is absoluut mijn bedoeling niet.

Waarom kijken diezelfde mensen verstoord opzij als je ze vriendelijk, doch zeer dringend vraagt of je er langs mag? En waarom kost het ze minstens tien seconden om je vraag te begrijpen en daarna nog eens tien seconden om gehoor te geven aan het verzoek? Andermaal, mocht u denken dat ik klaag... Nee hoor, geen sprake van. Het is gewoon de zucht naar zuivere psychologische en sociologische kennis.

Waarom kruipen sommige mensen op het vliegveld van Nairobi onder de afscheidingslinten door in de wachtrij voor de paspoortcontrole? (Je zou het ook voordringen kunnen noemen, maar dat klinkt zo negatief en ik zou het heel vervelend vinden als u denkt dat klagen de insteek van dit stukje is.) Maar toch, waarom doen ze dat, dat kruipen onder die linten door? En waarom zijn het vaak de mensen met een Indiaas uiterlijk die dat doen? En waarom praten ze heel hard (ik gebruik hier om eerder uiteengezette redenen liever niet het woord ‘schreeuwen’) tegen andere mensen met een Indiaas uiterlijk die verderop staan, terwijl ze gebaren*1 dat ze ook onder die linten door moeten kruipen om zich bij hen te voegen? Dat Indiase uiterlijk kan toeval zijn, natuurlijk, maar ik dacht misschien dat er een interessant cultureel antropologisch wetenswaardigheidje uit af te leiden valt.

Waarom zetten mensen hun koffers en tassen op de stoeltjes naast zich in vertrekruimten waar de vraag naar zitplaatsen vele malen groter is dan het aanbod? En waarom houden ze zich slapende als je ze vriendelijk verzoekt of je naast ze mag komen zitten? Of waarom antwoorden ze op datzelfde verzoek soms met één woord ‘bezet!’ als het ze niet lukt om zich slapende te houden? Wat voor boeiende diepere inzichten zouden we hieruit over deze mensen kunnen destilleren, niet uit onvrede, maar juist uit oprechte belangstelling?

Tot slot, waarom dringen dit soort vragen zich vooral bij mij op als het ’s ochtends heel vroeg is en als ik nog niet ontbeten heb of nog geen koffie heb gehad?

*1 Ik heb hier de bijvoeglijke naamwoorden ‘driftig’ en ‘heftig’ verwijderd, dat zou de lading wel dekken, want de bewegingen waarmee de desbetreffende personen gebaarden waren onrustig om niet te zeggen wild, maar het zou de totaal verkeerde indruk kunnen wekken dat ik deze vragen met onzuivere motieven stel, bijvoorbeeld uit boosheid of ergernis.