vrijdag 27 augustus 2010

Muggen

Een groot voordeel van Afrika boven Europa is dat de muggen hier veel trager zijn. En ook dommer. Als ik thuis door het gezoem uit mijn slaap wordt gewekt, weet ik dat de kans groot is dat ik een slapeloze nacht tegemoet ga. Tegen de tijd dat ik een sok of een krant of (liever niet) een boek heb gepakt om het beestje mee te lijf te gaan, heeft het alweer een ander plekje opgezocht. Of het zweeft duidelijk hoorbaar, maar totaal onzichtbaar ergens door de slaapkamer. Mocht ik hem dan toch in het vizier krijgen, dan dans ik eerst een kwartier door de kamer om aan de goede kant van de mug te blijven. De goede kant is de kant waar je ze tegen een lichte achtergrond ziet, want zodra ze voor iets donkers langs vliegen, zie je ze niet meer. Nederlandse muggen hebben een heel goed gevoel voor licht en donker.

In Afrika houden muggen er rekening mee dat je nog even goed wakker moet worden als ze je pas zijn komen wekken. Dat je nog niet een en al reactievermogen bent als je net je ogen open doet. Ze draaien traag rondjes boven je bed en als je het licht aanknipt, zijn ze niet plotseling opgelost in het niets, zoals in Nederland. Ze gaan pontificaal voor je op de spierwitte muur zitten, zodat zich een duidelijk klein zwart verticaal streepje aftekent. En dat terwijl er ook gewoon een donkerbruine kast staat. Als je dan een slipper pakt, of opnieuw een sok of een tijdschrift (ik ben hier wat zuiniger op mijn boeken omdat ik er maar een beperkt aantal mee kon nemen), blijven ze heel keurig, rustig zitten. Alsof ze willen zeggen: ‘Doe maar kalmpjes aan hoor, ik heb de tijd...’

Als voor zo´n Afrikaanse mug dan ineens ´pats!!´ met een harde klap het licht uit gaat, ben ik dan ook veel milder gestemd tegenover het stoffelijke restje. In Nederland laat ik ze platgeslagen, klevend aan hun eigen bloed aan de muur uitdrogen. Ze blijven daar hangen als een soort trofee die blijk moet geven van mijn jagerskunst. De Massaikrijgers, hier op de Keniase hoogvlakten, doen zoiets met de leeuwen die ze met hun speren doden. Ze nemen dan de huid mee als symbool voor hun moed. Met Afrikaanse muggen doe ik dat niet, die kunnen een eerlijke behandeling verwachten. Ieder krijgt zijn eigen stukje pleepapier en zijn eigen doorspoelbeurt op het toilet.

1 opmerking:

  1. Getverdemme Peter, wat een smerige details, hihi. Ik zie het al helemaal voor me, jouw hele slaapkamer vol muggenlijken. Wel goed dat je die Keniaanse muggen tenminste een staatsbegrafenis geeft. Neurie je ook nog het taptoe wanneer je ze de laatste eer bewijst?

    BeantwoordenVerwijderen