I < + > I

Vanmiddag dook het symbool ineens weer op. Boven de deur en boven alle ramen van het klaslokaal waar we een evaluatie deden, zaten telkens vier bakstenen ingemetseld waar je doorheen kon kijken. Er waren patroontjes in uitgespaard en het zag er zo uit:

I < + > I    I < + > I

I < + > I    I < + > I

Al vaker heb ik me afgevraagd wat die geheimzinnige tekentjes toch te beduiden hebben. In enkele andere scholen heb ik ze ook gezien. Zouden het luchtgaten zijn, ter ventilatie? Dat lijkt me van weinig toegevoegde waarde in een gebouw waarvan het dak zo lek is als een mandje en waar het glas in de kozijnen ontbreekt. Ventilatie genoeg, zou je denken.

Of zou er K + K staan, een gewone K en een gespiegelde, zodat je het ook begrijpt als je ervan de buitenkant tegenaan kijkt. Misschien dat de K voor Knowledge staat, we bevinden ons ten slotte in een school. Of zouden het de initialen zijn van de bakstenenbakker, K.K., Klaas Klaassen bijvoorbeeld, maar dan in de lokale taal. Of het logo van de architect, hoewel me dat ook weer niet erg waarschijnlijk lijkt. Het schoolgebouwtje is namelijk niet van een zodanige artistieke kwaliteit dat een architect zijn handtekening er persé in zou willen krassen.

In de pauze besloot ik de onderzoeksjournalist uit te hangen en vroeg verschillende aanwezigen naar het raadselachtige verschijnsel:

“Nooit opgemerkt,” sprak collega R. “ik zie het nu pas, nu je me er op attendeert.”

“Ik heb geen idee,” zei de hoofdonderwijzer, “zou dat niet gewoon ter versiering zijn?”

“Rekensommetjes,” zei een leerling van de oudste groep, “tenminste, dat heb ik er altijd in gezien. Met een beetje fantasie kun je er 15 + 31 van maken, die 5 lijkt nog het minst, maar soms als je heel snel schrijft, dan schrijf je een vijf zo. Ik heb het allemaal al eens bij elkaar opgeteld. Sommige plusjes staan een beetje scheef, zie je? Dan lijkt het net een x. Het wordt dan 15 x 31 en dat is 465.”

“Traditionele symbolen, een soort hiërogliefen.”, antwoordde de voorzitter van het bestuur resoluut. “Vroeger was hier een kerkhof. De stenen zijn gebruikt voor de bouw van de school.”

Ik keek hem ongelovig aan. “Echt?”, vroeg ik.

Hij begon hard te lachen. “Natuurlijk niet.” zei hij, “Ik heb geen flauw idee.”

Luchtgaten, rekensommetjes, initialen, hiërogliefen, het zou allemaal kunnen. Misschien zijn ze multi-functioneel. Na de pauze hielden ze de gemoederen ineens flink bezig. Iedereen praatte over de geheimzinnige symbolen en speculeerde over de betekenis ervan. Het mysterie bleef echter de rest van de dag onopgehelderd.